Zaburzenia lękowe są najczęściej występującym w populacji ogólnej, zaburzeniem psychicznym. Dodatkowo lęk i strach są powszechne jako motyw w kulturze, religii czy innych przejawach ludzkiej działalności. Diagnoza taka nie jest czymś niezwykłym, nie budzi kontrowersji. Intuicyjnie pacjent potrafi wstępnie się zdiagnozować i ma duży wgląd w swój stan psychiczny. Często jednak rola lekarza wymaga określenie, czy zgłaszany przez pacjenta lęk to zaburzenie samo w sobie, czy może element poważniejszej choroby. Pacjenci bowiem, mogą odczuwać lęk w wyniku doznań psychotycznych tj: halucynacje wzrokowe, doznania urojeniowe. Lęk może być też elementem epizodu depresyjnego lub objawem choroby somatycznej jak zaburzenia czynności tarczycy lub anemia.

Warto pamiętać, że strach jest reakcją fizjologiczną – gdyby nie strach, to nasze przeżycie byłoby trudniejsze. Strach daje nam możliwość unikania niebezpieczeństw np.: niedźwiedzia na górskim, dzikim szlaku. Lęk to w dużym skrócie, nieuzasadniony strach. Gdy boimy się niejadowitego pająka w toalecie lub unikamy i boimy się powszechnych rzeczy lub czynności to mówimy o formach lęku. W jeszcze większym, matematycznym skrócie – Realne zagrożenie = Strach, Brak realnego zagrożenia = Lęk.

Zaburzenia lękowe są tak powszechne, iż określa się ich występowanie jako ok 14-20% w ciągu roku w populacji.

Lęk może się pojawić u człowieka ale jego nasilenie nie wymaga leczenia ani nawet diagnozowania. Z lękiem warto udać się do lekarza, gdy jest on nadmiernie intensywny, nadmiernie długo trwa, pojawia się często i powoduje cierpienie i zakłócenie funkcjonowania osoby.

W zaburzeniach lękowych stosuje się leczenie zarówno psychoterapeutyczne oraz farmakologiczne. Największą korzyść uzyskuje się z kombinacji obu metod.

W leczeniu stosuje się leki doraźnie oraz w stałej terapii. Doraźnie korzysta się z hydroksyzyny lub  benzodiazepin. W stałej farmakoterapii korzysta się z leków z grupy przeciwdepresyjnych tj: SSRI – ważne jest to, że stosowanie leków przeciwdepresyjnych nie oznacza, że pacjent ma diagnozę depresji!

Z podejść psychoterapeutycznych, najpowszechniejszą jest terapia poznawczo-behawioralna. Psychoterapia zaburzeń lękowych jest bardzo ważna, a zwłaszcza gdy pacjent ma lęk w strukturze swojej osobowości.